Pierwsze lata w szkole. Jak wspierać dziecko?

Pierwsze lata w szkole. Jak wspierać dziecko?

Pierwsze lata w szkole są bardzo ważnym etapem w życiu każdego szkolniaka. Jest to czas kiedy dziecko uczy się nowych zagadnień szkolnych, teorii i wzorów. Jednocześnie dziecko weryfikuje swój dotychczasowy sposób bycia w grupie, uczy się co to współpraca, co to rywalizacja i wreszcie uczy się siebie, tego jaki/a chcę być w grupie, co mi odpowiada, jak moje zachowanie wpływa na innych.

Powrót do przeszłości

To bardzo ważny etap zarówno dla dzieci jak i ich rodziców. Często na konsultacjach spotykam się z lękiem rodzicielskim o to “jak moje dziecko sobie poradzi”, „pierwsze lata w szkole są bardzo trudne”. Często rodzice przypominają sobie własne trudy z czasu wczesnoszkolnego i mówią “nie chcę aby moja córka miała tak samo”. Nic więc dziwnego, że spotykam się z pytaniem ze strony rodziców co mogą zrobić, aby etap wczesnoszkolny był dla ich dzieci przyjazny. To co w mojej ocenie jest istotne, to nastawienie rodziców do edukacji. Szkołę rozpoczynają 6 lub 7 latki, dzieci w tym wieku nadal w dużym stopniu polegają na zdaniu rodziców. Jeśli rodzic jest przepełniony lękiem, to dziecko uzna, że jest się czego bać. Tak samo, gdy rodzic okaże zaufanie i wiarę w dziecko, ono będzie odważniej stawiać czoła kolejnym wyzwaniom. Warto mieć to na uwadze i wykorzystać do tego, aby oswoić dziecku temat szkoły. Warto przyjrzeć się swoim lękom, skąd pochodzą i czy są adekwatne do aktualnej sytuacji? Czy przypadkiem nie odtwarzamy własnych trudnych wspomnień z lat szkolnych?

Urealnianie oczekiwań

W trakcie konsultacji z rodzicami często pracujemy nad urealnieniem oczekiwań, zarówno wobec siebie, szkoły jak i samego dziecka. Często mamy magiczne myślenie, że oto nasza pociecha przejdzie lekką ręką przez trudy edukacji i relacji rówieśniczych. Nic bardziej mylnego, szkoła nie jest niczym innym jak częścią życia. Jest zwyczajnie pewnym etapem, tak jak później czas studencki, czas pracy, szukania własnej drogi itd. Każdy etap ma swoją specyfikę, jednak nie jest wolny od trudu, wysiłku, błędów i sukcesów. Zamiast zaklinać rzeczywistość, możemy uczyć nasze dziecko bezcennej umiejętności – wytrwałości w działaniu i wiary w siebie. Aby tego nauczyć niezbędna jest bliska relacja i zaufanie między dzieckiem i rodzicem. Tylko w takiej relacji dziecko zwróci się z prośbą o pomoc kiedy napotka trudności. Jeśli jako rodzice postrzegamy trudności jako niezbędny element życia i nauki, naturalnie wówczas uczymy swoje pociechy, że porażki są drogą do sukcesu, a wysiłek ostatecznie przynosi rezultat.

Uczyć też trzeba się nauczyć

Jeśli w dzienniczku pojawi się słaby stopień, nie pytajmy „dlaczego się nie przygotowałeś/łaś?”, tylko pomóżmy dziecku znaleźć sposób, aby kolejnym razem poszło lepiej. Ocena to nic innego jak inforamcja, czemu warto poświęcić więcej uwagi, zweryfikować rozumienie danego obszaru. Uczyć się też trzeba się nauczyć, to nie jest umiejętność wrodzona tylko nabyta. Być może sposób w jaki do tej pory tłamoczone było zagadnienie, jest dla naszego dziecka niezrozumiały? Pokaż dziecku różne sposoby na przyswajanie wiedzy, naucz jak zabrać o warunki do nauki i skupienia.

To na co na pewno powinniśmy zwrócić uwagę, to moment w którym nagle dziecko opuszcza się w nauce. Być może za słabymi ocenami leży dużo poważniejszy problem, o którym dziecko nie wie lub boi się powiedzieć. W takim przypadku trzeba być czujnym.

„Ja sam” – o dzielność

Jak jeszcze możemy przyczynić się do budowania poczucia wartości w naszych dzieciach? W dużej mierze znaczenie ma to, czy my jako rodzice wierzymy w nasze dziecko. Jeśli dziecko widzi w oczach swojego rodzica zaufanie i spokój, łatwiej mu uwierzyć w to, że sobie poradzi. Bardzo ważnym jest również pozwolenie dziecku na samodzielność, nic tak nie buduje sprawczości jak obserwowanie owoców własnej pracy. Mam tu na myśli zarówno samodzielność w pilnowaniu obowiązków szkolnych jak również samodzielność w dbaniu o swoją higienę, własny pokój i obowiązki domowe.

Co pokazujesz dziecku?

Dzieci się uczą przez naśladowanie. Jeśli sami jesteśmy ciekawi świata, lubimy zdobywać nową wiedzę, czytać, nasze dziecko również będzie miało więcej chęci do zdobywania wiedzy.

Psychoterapia bliżej – Profesjonalny gabinet psychoterapii humanistycznej w Warszawie